Geweervuur ​​nam hun zoon op 20-jarige leeftijd. Nu kost het zijn dochter, 12

24 Apr 2023

Geweervuur ​​nam hun zoon op 20-jarige leeftijd. Nu kost het zijn dochter, 12

Janet Rice ging donderdagavond naar het ziekenhuis, zoals ze routinematig doet als haar gemeenschap een tragedie overkomt. Een spervuur ​​van geweerschoten had verschillende jonge mensen verwond, waaronder een 12-jarig meisje dat door een verdwaalde kogel in het hoofd was geraakt.

Onderweg ging de telefoon van Rice. Ze stopte.

Het jonge meisje dat in een ziekenhuis in Connecticut voor haar leven vocht, was haar kleindochter -- het kind van de zoon die Rice meer dan tien jaar eerder verloor door wapengeweld.

Het meisje, Se’Cret Pierce, is vrijdagochtend overleden. Ze was 2 jaar oud toen haar jonge vader, Shane Oliver, 20, in de herfst van 2012 werd vermoord, slechts een paar kilometer van de plaats waar zijn dochter werd neergeschoten.

Het laten neerschieten van een zoon bracht de familie verdriet en wanhoop. Nu was er ook een kleindochter omgekomen.

"Nooit in een miljoen jaar had ik verwacht dat ik zou reageren op een oproep voor mijn 12-jarige kleindochter", zei Rice, een crisisresponsspecialist, zondag in een sms.

"Ik ben BOOS, HARTELIJK GEBROKEN en VERMOEFD," sms'te ze.

De zevendeklasser was de zevende moord dit jaar in Hartford, een stad die - net als andere stedelijke gebieden - worstelt om wapengeweld in te dammen. Vorig jaar waren er 39 moorden in Hartford - tegen 34 het jaar ervoor, de meeste gepleegd met een pistool.

Jarenlang hadden de grootouders van Se'Cret zich uitgesproken over de gevaren van wapens. Rice werkte een tijdje als outreach-coördinator voor CT Against Gun Violence. Nu maakte ze deel uit van een team van 'vredestichters' die probeerden de jeugd van haar gemeenschap op het juiste pad te brengen.

Zelfs vóór de dood van zijn zoon, en nu zijn kleindochter, wist dominee Sam Saylor heel goed hoe wapengeweld zijn gemeenschap wegvreet - een verdovende regelmaat in te veel buurten, zei hij. Moord na moord kwam de pastoor op zoveel wakes als hij kon om te bidden met nabestaanden.

"Het is gewoon trauma bovenop trauma", zei Saylor zaterdag nadat vrienden en familie bijeen waren voor een wake in Hartford voor zijn kleinkind. Nooit had hij verwacht, zei hij, "dat ik weer in deze parade van pijn zou zitten."

Verhaal gaat verder

Se’Cret zat in een geparkeerde auto toen ze werd neergeschoten, een onschuldig en onbedoeld slachtoffer van een spervuur ​​van kogels waardoor mensen dekking zochten.

Onderzoekers zeiden dat er geen arrestaties zijn verricht, maar ze waren nog steeds op zoek naar ten minste twee mensen die vermoedelijk in het voertuig zaten dat na de schietpartij wegreed.

De moordenaar van Oliver, een kennis, zit nu 40 jaar gevangenisstraf uit.

Op de dag dat hij stierf, was Oliver van huis vertrokken om geld in te zamelen voor een auto die hij had verkocht.

Zoals veel wapengerelateerde moorden begon het met ruzie. De woorden escaleerden en er werd een pistool getrokken. Oliver probeerde weg te rennen, maar hij kwam niet ver. Twee kogels in de rug en hij stierf een paar uur later.

Tijdens de veroordeling in 2015 had Rice gepleit voor meer gevangenisstraf.

"Ik hoop echt dat het een andere moeder zal redden van alle pijn die ik heb doorstaan", citeerde de Hartford Courant Rice tegen de rechter tijdens de veroordeling.

Nog steeds vol verdriet reden Olivers ouders naar Newtown voor een audiëntie bij de toenmalige vice-president Joe Biden, die op bezoek was bij de rouwende ouders van de 20 neergeschoten kinderen op de Sandy Hook Elementary School.

Biden sprak afzonderlijk met Saylor, Rice en andere ouders die hun bezorgdheid uitten over het feit dat de dood van zwarte stadsjongeren werd behandeld als voetnoten in gesprekken over wapengeweld.

"Beiden namen de dood van Shane en veranderden het in activisme", zegt Kim A. Snyder, een documentaire filmregisseur, die Rice en Saylor leerde kennen tijdens het werken aan haar Peabody-winnende film over Newtown.< /p>

Saylor heeft aangedrongen op strengere wapenwetten en heeft geprobeerd het stadsgeweld dat zoveel jonge zwarte levens heeft geëist in de schijnwerpers te zetten.

“Toen was het zijn eigen kind,” zei Snyder.

Ondanks de lichte stijging van het aantal moorden in de hoofdstad van Connecticut, heeft de staat volgens het Violence Policy Center een van de laagste sterftecijfers door wapens.

“Maar we moeten meer doen”, zegt Jeremy Stein, uitvoerend directeur van CT Against Gun Violence.

Naast het beheersen van de wapenvoorraad, wil Stein dat er meer wordt gedaan om de vraag naar vuurwapens te verminderen en tegelijkertijd gemeenschapsprogramma's te versterken die beleefdheid bevorderen en werken aan het verminderen van de neiging om naar een wapen te grijpen wanneer geschillen escaleren.

Stein en anderen vragen de staat om de financiering voor een anti-geweldcommissie te verhogen tot 10 miljoen dollar per jaar.

Hij noemde de laatste schietpartij "ongelooflijk persoonlijk" vanwege de connectie van Rice met de groep.

"Ze verloor haar zoon, Shane," zei Stein, "en nu is de dochter van Shane vermoord - beide door wapengeweld."

De verdachten van de moord op Se'Cret leken het te hebben gemunt op drie mannen - 16, 18 en 23 jaar oud - die donderdagavond op een stoep stonden in een woonstraat niet ver van het centrum van Hartford. Ze raakten gewond, maar de verwachting was dat ze alle drie zouden overleven.

Burgemeester van Hartford, Luke Bronin, drong er bij de drie overlevende slachtoffers op aan om samen te werken met de politie, waarbij hij vrijdag tijdens een persconferentie opmerkte dat ze de politie naar de moordenaars van Se'Cret zouden kunnen leiden.

"Een tragedie als deze golft naar buiten in een gemeenschap en treft zo velen", zei hij.

De moord op Se'Cret woog zaterdag zwaar op de geest van demonstranten toen ze deelnamen aan de jaarlijkse Mothers United Against Violence-bijeenkomst in de stad. Ze verzamelden zich in Huntington Street, waar Se'Cret werd neergeschoten, om deel te nemen aan de wake van het meisje.

Er werden toespraken gehouden. Er werden preken gehouden. En er werd gebeden.

Een vrouw zong op het ritme van een trommel en droeg het gevoel van de rouwende gemeenschap over: "Leg het pistool neer."